Sala miejsko-historyczna - Różnorodność XVIII wieku

Od drugiej połowy XVII wieku ziemie Bodrogkerestur znajdowały się w posiadłości Rakoczych. W 1699 roku dzieci Ferenca Rakoczego, Ferenc Rakoczy i Julianna Rakoczy uzgodnili podział majątku, na podstawie którego Bodrogkerestur stał się własnością Julianny Rakoczy, która była już żoną Ferdynanda Aspremonta z Lotaryngii. Ich potomkowie byli właścicielami Bodrogkerestur do 1945 roku.
XVIII wiek był okresem rozwoju różnorodności religijnej w osadzie. O ile w XVI wieku miasto było w większości zreformowane, a kościół katolicki był również wykorzystywany przez reformatów, to dzięki kontrreformacji kościół został przywrócony katolikom w początku XVIII wieku. W osadzie i do czasu dekretu Józefa II.  łasce, nie mogło być kościoła zreformowanego ponownie. Andras Ember z Debreczyna również pisze w swoim wierszu o Tokaj-Hegyalja, że kalwiniści są zmuszeni do odprawiania nabożeństw w winiarni.
Na początku 1700 roku przybyły pierwsze żydowskie rodziny. Według spisu z 1723 roku było już 7 rodzin żydowskich mieszkających w mieście, którzy żyli częściowo z produkcji wina i handlu, a częściowo z barów. Co ciekawe, że pod koniec XVIII wieku odsetek Żydów wynosił nie więcej niż 7-8% w porównaniu z całkowitą populacją osady. Na początku XX wieku, w czasach Sáje Steinera, odsetek ten wzrósł do 25%.
Różnorodność religijna osady została dodatkowo wzmocniona przez ustanowienie Kościoła greckokatolickiego w 1766 roku. Kościół w stylu barokowym poświęcony św. Jerzemu Wielkiemu Męczennikowi został zbudowany w 1782 roku. Niestety w wyniku pożaru w XIX wieku większość budynku uległa zniszczeniu, a jego renowacja nastąpiła dopiero w XX wieku.