Pomieszczenia piwniczne - Produkcja ceramiki Bodrogkeresztúr w XX wieku

Pod koniec lat dwudziestych młoda nauczycielka przybyła do wioski z dziwnym, „buggy” mężem. Ciekawe dziewczęta i kobiety, które weszły do warsztatu "człowieka robaka", powiedziały: mąż nauczycielki, Karoly Ulrich, piecze błoto! Niewiele osób wówczas przypuszczało, że w ciągu niespełna dwóch dekad - dzięki Józefowi Ulrichow, jednemu z synów założyciela fabryki, ta mała fabryka będziezatrudniać ponad 300 osób.
Karoly Ulrich jest potomkiem starej dynastii ceramicznej, synem Jakaba Ullricha, głównego inżyniera fabryki porcelany w Herend, i pracował tam jako praktykant już w wieku 11 lat. Po odbyciu praktyki studiował techniki produkcji porcelany w Niemczech. W 1901 roku znajdujemy go w Hodmezovasarhely, jako dyrektora szkoły przemysłu glinianego. W 1907 roku otworzył swoją pierwszą niezależną szkołę ceramiczną w Oroshaza, gdzie z pomocą rodziny wytwarzał przybory kuchenne. Po I wojnie światowej zakład przestał istnieć, a rodzina Ullrichów, po dekadzie nieudanych eksperymentów, założyła swoją fabrykę ceramiki w Bodrogkerestur w 1930 roku.
Początkowo tylko członkowie rodziny wytwarzali naczynia ognioodporne z kaolinu Sarospatak i Hollohaza, zestawy do kawy i herbaty, talerze z plecionymi brzegami, kosze oraz  ozdoby na potrzeby handlu krajowego. Po II wojnie światowej w zakładzie produkowano również ceramikę przemysłową i ceramikę ozdobną.
Fabryka ceramiki Kerestur znajdowała się w sąsiedztwie dawnych terenów targowych, na miejscu dzisiejszej piwnicy Bott.
Trzeci epizod produkcji ceramiki rozpoczął się w 1994 roku, kiedy Holland Rt rozpoczęła produkcję kamionki noszącej nazwę Rakóczi Bottle przy użyciu holenderskiej technologii i niemieckich surowców. Butelki wypełnione winem Tokaj są nadal dostępne w wielu sklepach krajowych.