Piwnica Dereszla

Piwnicy Dereszla, jedna z najstarszych systemów piwnic osady ma ciekawą historię, powstała z połączenia kilku korytarzy piwnicznych. Pierwsza pisemna wzmianka o piwnicy pochodzi z XV wieku, w tym czasie piwnice króla Zygmunta Węgierskiego służyły do zbierania i przechowywania dziesięciny dostarczane w winie. Od lat 1450-ych właścicielem piwnicy był renesansowy władca Mátyás Hunyadi. W XVI wieku była własnością Habsburgów, później od 1605 r. książęta Siedmiogrodu kontrolowali majoraż i nalezące do niego piwnice po północnej stronie wzgórza Dereszla. W 1699 roku właścicielką piwnicy została Julianna Rakoczy, która była wówczas żoną generała porucznika Ferdynanda-Goberta Aspremonta-Reckheima. Pod koniec XVIII wieku, wraz z małżeństwem jedynej córki, winiarnia o burzliwej historii stała się majątkiem Wolkenstein, którzy posiadali ją do 1945 roku. Najwyższa i najmłodsza piwnica z obecnego systemu piwnic, wykopana na początku XIX wieku, należała do żydowskiej rodziny kupców winiarskich z Sopronu, która po II wojnie światowej została znacjonalizowana.

Wojna o niepodległość w latach 1848-49 była wyjątkowym wydarzeniem w historii walk o niepodległość Węgier, której jedna z bitew toczyła się w okolicach Bodrogkeresztúr, a jedno z jego namacalnej pamiątki można znaleźć tuż przy winiarni Dereszla, ponieważ kula armatnia przebiła jej ścianę. Więcej o historii bitwy pod Bodrogkeresztúr można zapoznać się w Skarbcu Keresztúr.