Bodrog

Oczywiste jest, że Bodrog zawsze określał życie żyjących na jego brzegach. Obawiając się powodzi, dawne centrum Bodrogkeresztúr znajdowało się znacznie powyżej poziomu rzeki, dzisiejsza główna droga zaczęła być budowana dopiero w XIX wieku. Jednocześnie rzeka zapewnia jesienią niezbędną wilgoć do procesu schnięcia winogrona i część żywności niezbędnej do utrzymania przez cały rok. W pierwszej połowie XX wieku 15-20 rodzin utrzymywało się w osadzie z rybołówstwa na Bodrogu. Z rzeką wiąże się wiele legend i baśni, które były przekazywane z ojca na syna w regionie winiarskim. Jeden z nich mówi na przykład o tym, dlaczego koryto rzeki Bodrog między Bodrogkeresztúr a Tokajem jest kamieniste.
"Według baśni, dawno temu, gdy na wzgórzu Tokaj również żyli wróżki, pasterze też pasli swoje stada na górze. Był tam ogromny głaz, co było ulubionym miejscem przebywania wróżek. Zaczarowały ten głaz tak, aby każdy, kto go dotknie, natychmiast zamienił się w kamień. Zdarzyło się, że raz powstała wielka burza i pasterze uciekli pod ten głaz. Ale oni nie wiedzieli o klątwie i jeden nieuważnie dotknął. No i wszyscy natychmiast zamienili się w kamień! Czas mijał, a burze i ulewy przetaczałi z góry zamienionych w kamień pasterzy, do koryta Bodroga. Wróżki nie były jednak podli i zlitowały się nad pasterzami. Zeszły do Bodrogu, gdzie pasterze zamienieni w kamień, wystawali z wody w postaci ogromnych głazów. Wróżki zabrały dusze pasterzy na górę, dotknęły je do ogromnego głazu i natychmiast wszyscy pasterze ożyli. Jednak kamienie symbolizujące ich ciała do dziś znajdują się w rzece, a odtąd koryto Bodrog między Tokajem a Bodrogkeresztúr jest kamieniste.
Ptactwo Bodrogzug reprezentuje wyjątkową wartość: żyją tu rzadkie gatunki ptaków drapieżnych oraz wiele gatunków ptactwa wodnego i brodzącego, ale rozlewisko jest również ważnym przystankiem migracji ptaków. Dzięki temu w 1989 roku został wpisany na listę RAMSAR, jako siedlisko ptactwa wodnego o znaczeniu międzynarodowym.